Lang geleden liepen in India een aantal wijze yogi’s rond, die het fijn vonden om helemaal alleen in de natuur te zijn. Ze gingen bijvoorbeeld op een berg zitten, of onder een boom en keken rustig om zich heen. Ze namen daar alle tijd voor. Zo ontdekten ze bij de dieren, die ze zagen allerlei dierenmanieren. Bij het opstaan en voor het slapen gaan maakten de dieren steeds dezelfde bewegingen. Ze strekten zich langzaam uit, waardoor hun lijf soepel bleef. Sommige dieren maakten brulgeluiden, zodat andere dieren konden horen hoe sterk ze waren. En dieren, die daar van schrokken schudden hun lijf heel snel om alle stress van zich af te glijden. De yogi’s leerden zo dat ieder dier zijn eigen superkracht had. Ze merkten, dat als ze de dieren nadeden ze zelf ook soepel en sterk werden. De yogi’s keken niet alleen naar de dieren, maar ook naar de zon en de maan en andere dingen uit de natuur. Ze ontdekten dat de energie van de zon ze wakker maakte en dat ze van de energie van de maan juist slaperig werden. Wist je dat vanuit deze kennis uit de natuur alle yogahoudingen zijn ontstaan? De yogi’s gingen zich steeds beter voelen en leefden ook nog eens heel lang en gelukkig…..